Over rotte knieen en heel heel veel taart.

Ja ik weet ik, dat ik lekker bezig ben, ik heb jullie aardig lang in de steek gelaten, 10 oktober was de laatste update, maar jullie kunnen toch wel een 2,5 maand zonder me, of niet. Mijn Nederlandse boerenvriend kwam hier in ieder geval reclameren dat ik al zo lang niet had geschreven.
Maar ja, om nu weer alleen te schrijven dat het weer wat drukker is, danwel stiller, en over mijn liefdesperikelen....
Of toch nieuwsgierig?
Nu, het is wel een heel stuk drukker maar blijft erg achter met vorig jaar. Personeel wel weer uitgebreid naar 15 man, dat moest wel echt. De laatste oude medewerker heeft het pand ook via de achterdeur verlaten, wat ik al een poosje van plan was, maar moest het contract uitzitten. Nu dus, op Rigoberto na, die hier al bijna een jaar is, een geheel vers team, waar ik ontzettend tevreden over ben. Wilde ik in het begin graag een soort familie, die allemaal wisten en wilden waar ze mee bezig waren, ben ik zo´n anderhalf jaar geleden afgestapt van het idee dat dat kon en ik echt baas moest spelen, heb ik nu verrassend genoeg toch die familie gekregen die ik wilde. Gerechten verlaten nog beter de keuken en de sercive aan tafel is nu bijna gelikt. Betekende dus wel dat ik weer vergaderingen moest houden met de nieuwe staff, huisregels uitleggen, gerechten doornemen, cocteles maken oefenen, de wijnkaart, etc., etc., maar we zijn er. Eerste groepen intussen ook weer gehad, al zijn dat er ook minder als vorig jaar. Mijn eigen verjaardag gevierd, tenminste dat werd voor me gedaan. Na mijn wekelijkse woensdag vrijedagpizza, werd ik met een smoes meegevoerd naar het restaurant van Ivo, waar de hele staff en een stuk of wat vrienden en vriendinnen waren. Surprise! Een hele leuke avond gehad, dansen, drinken, feesten, dus de dag erna maar een uurtje later open. Nogmaals dank aan de organisatie en iedereen die er was (kon wezen). Maar toen manager Ivan jarig was in november moesten we natuurlijk ook iets regelen. Nu stond er al een vergadering aan te komen dus voor het gemak, tegen Ivan gezegd dat dat dus op zijn verjaardag zou zijn, 10 uur ´s morgens, en ja... iedereen was er, alleen wat eerder om de boel te versieren, hapjes te maken en de piñata op te hangen. Een mooie surprise voor mijn grote vriend Ivan. Traditie getrouw de jarige onder de taart? Helaas, iedereen en dan ook iedereen zat onder de taart! Een grote knalfuif! Met de Purisima een personeelsfeest gegeven op het balkon, ook weer zo´n toppertje en afgelopen donderdag de kerstborrel na het werk. We hadden lootjes getrokken, en met dank aan Gioconda, mijn boekhoudster, ik heb weer nieuwe schoenen. Gympen wel te verstaan en iedereen vind ze geweldig. Gekke Nica´s ook, wel een andere cultuur hoor. Denk ik trandy te zijn met mijn mooi zwart gepoetste schoenen, nee hoor, je bent in Nicaland dus gympen staan je beter, haha. Uiteraard had ik voor iedereen een kerstpakket geregeld en tot mijn grote verrassing stond er eergister, de 24e, een grote fruitmand voor mij op de bar, namens al de medewerkers, en je moet weten, appels, peren en druiven zijn hier duur! Zo lief!
Kerst is hier maar 1 dag en heb de tent weer dichtgegooid gister. In de morgen een heel heel mooi kerstkado gekregen in de vorm van mijn vader. Hij mocht, na maanden zieken- en verzorgingstehuis voor de kerst gister een paar uur thuis zijn, waardoor ik hem eindelijk weer eens heb kunnen zien en spreken. Met recht emotioneel maar oh wat mooi.
Daarna lekker met vriendinlief Glenda (ja ze heet Glenda, vergeet die ander)rustig wat gegeten op de Calzada en daarna naar het meer een paar liters bier gedronken waar medewerker Rigoberto en Ivan ons later mee kwamen helpen. Rigoberto is trouwens de eerste medewerker van de maand geworden. Iets nieuws wat ik heb ingevoerd om de medewerkers te motiveren. Grote foto aan de muur, een premie van 500 cordobas en natuurlijk eeuwige roem. Vast wel eens bij McDonalds gezien. En ik moet je zeggen het werkt. Het was met recht spannend toen ik bijna 4 weken geleden de tweede bekend maakte. Oud en nieuw ook weer dicht, ben ik uitgenodigd bij de familie van Glenda. Gaan we varkens slachten en braden. Trouwens vorige week met een deel van diezelfde familie naar de dierentuin geweest. Gaat dus goed met Ger al maakt een klein dompertje zijn leven wel wat zuur, de knietjes zijn dus nu echt op. Jaren geleden al veel last van gehad en zelfs toen zei de dok al, dat worden nog een keer kunstknieen. Die zou ik dus nu inderdaad eigenlijk nodig hebben. Er zit niks geen kraakbeen meer in. Na al weken tobben, dus toch maar het ziekenhuis bezocht, waar ze overigens niets vonden. Andere specialist wist het dus wel, maar ben alleen te jong voor nieuwe knietjes. Gelukkig is er sinds een paar jaar een andere operatie mogelijk waarbij ze de knietjes weer mooi rond gaan maken, alles schoon vegen en daarna een vloeistof inspuiten die het werk van het missende kraakbeen overneemt. Zit nu zwaar onder de pijnstillers tot de operatie volgt. En die moet snel, want hoe langer ik rond blijf waggelen, des te meer schade. Ben alleen nog even op zoek naar de geschikte arts.
Bueno, voor allen hoop ik dat jullie in ieder geval een toffe kerst hebben gehad en uiteraard voor iedereen al het goeds voor 2012!!!! Geniet en blijf gezond!